கன்னடியன் கால்வாய் கதை - பகுதி 1- (தெய்வத்தின் குரல்)

Story of kannadiyan canal (part 1)

_____________________________________

King's Ailment

.

சுமார், அறுநூறு வருஷங்கள் முன்னால் திருவனந்தபுரத்திலிருந்து கொண்டு ஆட்சி செய்த ஒரு கேரள ராஜாவுக்கு தீராத ரோகம் உண்டாயிற்று. எத்தனை வைத்யம் பார்த்த போதிலும் வியாதி பிடிபடவில்லை. “ராஜ வைத்யம்” என்றே சொல்கிறோமல்லவா, அப்படி எவ்வளவோ சிகிச்சை செய்தும் குணமாகாமல் ரொம்பவும் கஷ்டப்பட்டான்.

.

Parihaaram (Solution found in scriptures)

ஒரு நாள் ராத்திரி பகவானையே ப்ரார்த்தனை பண்ணிக்கொண்டு அப்படியே கொஞ்சம் கண்ணயர்ந்து விட்டான். அப்போது ஒரு ஸ்வப்னம் வந்தது. ஸ்வப்னத்தில் ஆகாசத்துக்கும் பூமிக்குமாக ஒரு பெரிய ரூபம் தோன்றி அவனிடம், “ராஜாவே! உனக்கு ஏற்பட்டிருப்பது கர்ம வியாதி. அதாவது, ஜன்மாந்தரத்தில் நீ பண்ணின பாபத்தில் மிச்சமாயிருந்ததே ரோகமாகியிருக்கிறது.

.

உன் ஆக்ருதிக்கு எள்ளினால் ஒரு ப்ரதிமை பண்ணி அதற்குள்ளே பூராவும் தங்கத்தினால் நிரப்பி, அதிலே உன் கர்மாவை, பாபத்தை,

ரோகத்தை ஆவாஹனம் செய்து சத்தான ஒரு பிராமணனுக்கு தானம் கொடுத்துவிடு. அப்போது கர்மா உன்னைவிட்டு அவனிடம் போய்விடும். அவன் நல்ல மந்த்ர சக்தியுள்ளவனாயிருந்தால் ரோகத்தை ஜெரித்துக்கொண்டு விடுவான். அவனுக்கு இப்படி ரோகத்தை உண்டாக்குவதற்கு பரிஹாரமாகத்தான் இவ்வளவு ஸ்வர்ணம் கொடுக்கச் சொன்னது” என்று சொல்லிற்று.

.

விடிந்ததும் ராஜா அப்படியே எள்ளிலே பிம்பம் பண்ணி அதற்குள் துவரம்பருப்பு மாதிரியான ஸ்வர்ண மணிகளைக் கொட்டி நிரப்பி வைக்கச் செய்தான். தான ஸமாச்சாரத்தை ஒளிவு மறைவில்லாமல் தெரியப்படுத்தினான். தானம் வாங்கிக் கொள்ள எவரும் முன்வரவில்லை. ”ராஜா தன் கர்மாவை அனுபவித்துக் கொள்ள வேண்டியது தான். ஸ்வர்ணத்துக்காக நம்முடைய மந்த்ரசக்தியைப் பணயம் வைப்பதா? மந்த்ரசக்தி போதாமலிருந்து விட்டாலோ நம் உயிரையே பணயம் வைப்பதாக ஆகிவிடுமே” என்று எல்லோரும் ஒதுங்கிப் போய் விட்டார்கள்.

.

ராஜாவுக்கானால் ரோக பாதை தாங்க முடியவில்லை. வெளியூர், வெளி ராஜ்யங்களிலிருந்தாவது எவராவது வரமாட்டார்களா என்று நாலா திக்கிலும் தண்டோரா போட ஆள் அனுப்பினான். இதனால் கேரள ராஜா விஷயம் கர்நாடக ராஜ்யத்திற்கும் எட்டிற்று.

.

A Kannada Brahmachari volunteers

நல்ல மந்த்ர சக்தியும் தைர்யமும் உள்ள ஒரு கன்னட பிரம்மசாரி தானம் வாங்கிக் கொள்ளுவதற்காகத் திருவனந்தபுரம் வந்தான். ராஜாவுக்கு ஸந்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை. எள்ளுப் பொம்மையை பிரம்மசாரிக்குத் தானம் பண்ணினான்.

.

Talk between the Kannadiga and the til-doll

அப்போது ஓர் ஆச்சரியம் நடந்தது. பிரம்மச்சாரி ப்ரதிமையையே உற்றுப் பார்க்க, அது தன்னுடைய வலது கையை உயரத் தூக்கிக் கொண்டு சுண்டு விரலையும் கட்டை விரலையும் மடித்துக் கொண்டு மற்ற மூன்று விரல்களையும் நீட்டிக் காட்டிற்று. அது இப்படி மூன்று விரலை உயர நீட்டிக் காட்டியதும் பிரம்மச்சாரி தலையை ஆட்டி “அதெல்லாம் முடியாது” என்றான்.

.

உடனே பிம்பம் மோதிர விரலை மடக்கி விட்டு மற்ற இரண்டு விரல்களை மட்டும் நீட்டியபடி வைத்திருந்தது. “அதுவும்கூட முடியாது”

என்றான். பிம்பம் நடு விரலையும் மடக்கி, ஆள்காட்டி விரல் ஒன்றை மாத்திரம் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. ”போனால் போகிறது. உன்னிஷ்டப்படியே ஆகட்டும்” என்றான் பிரம்மச்சாரி.

.

அப்படி அவன் சொல்லி வாய் மூடுவதற்குள் பிம்பம் அவன் காலிலே விழுந்து ஸாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் பண்ணி எழுந்தது. அப்புறம் பிம்பம் வெறும் பிம்பமாக மட்டும் நின்றது. காலபுருஷன் அதை விட்டுச் சென்று விட்டான்.

.

இதொன்றும் புரியாமல், நின்ற அனைவரையும் பார்த்து பிரம்மச்சாரி விளக்கினான்.

.

Explanation of their conversation

பிரம்மச்சாரி பிம்பத்தை உற்றுப் பார்த்தபோது, “உனக்கு என்னுடைய மந்த்ர ஜபத்தில் எவ்வளவு பலனைக் கொடுத்தால் நீ என்னைப் பாதிக்காமல் போவாய்?” என்று மானஸிகமாகக் கேட்டானாம். அவன் ஒரு நாளில் மூன்று வேளையும் செய்கிற த்ரிகால ஸ்ந்தியாவந்தனங்களின் பலனைக்

கொடுத்தால் போய் விடுவதாக பிம்பம் மூன்று விரலைக் காட்டியதாம். அவ்வளவு பெரிய பலனைக் கொடுக்க முடியாது என்று அவன் சொன்னதன் மீது, அப்படியானால் மூன்று வேளைகளில் இரண்டின் பலனையாவது கொடுக்குமாறு யாசித்துத்தான் பிம்பம் இரண்டு விரலைக் காட்டியதாம். அதுவும் அதிகம் என்று அவன் பேரம் பேசினான். அதனாலேயே பிம்பம் ஒரே ஒரு வேளை ஸந்தியாவந்தன பலனைக் கேட்டதாம். அதைத்தான் போனால் போகிறதென்று இவன் தத்தம் செய்ய பயங்கரமான கர்மசேஷமும், ‘போயே போய்விடுகிறேன்’ என்று இவனுக்குக் கும்பிடு போட்டுவிட்டு ஓட்டம் பிடித்தது.

.

Power of mantra japa

முறைப்படி காயத்ரி செய்தால் அதன் பலனை தெரிந்து கொண்ட ஜனங்கள் பிரம்மச்சாரியை ரொம்பவும் கொண்டாடினார்கள். பிரம்மச்சாரி பிரதிமையை தானம் வாங்கிக் கொண்டவுடனேயே ராஜாவுக்கு நோய் குணமாகி விட்டது.

.

( தானம் வாங்கிக் கொண்ட பிரம்மச்சாரி என்னவானார்? நாளை தொடரும்)

.

Chapter: கன்னடியன் கால்வாய் கர்ம வியாதியும் காயத்ரி சக்தியும்

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

All react

யோகம் சொல்லும் வேதம் (deivathin kural )

 

அண்ணா தம்பியின் கதை part 3 - final part (Vishnu purana story) (தெய்வத்தின் குரல்)

தமக்குத் தெரிந்த ஒரு விஷயத்தை அறிந்து போகவே அவர் வந்திருப்பதாகச் சொன்ன மாத்திரத்தில் காண்டிக்யரின் ஸந்தேஹமும் கோபமும் இருந்த இடம் தெரியாமல் ஓடிப் போய்விட்டன.

.

காண்டிக்யர் கேசித்வஜரிடம் சமாதானமாகப் போய் அறிவு தானம் பண்ணுவது அவரோடேயே வனத்தில் வசித்துக் கொண்டிருந்த மந்த்ரிகளுக்குப் பிடிக்கவில்லை. “உங்களிடமிருந்து ராஜ்யத்தை அபஹரித்த இவனுக்கா தர்ம சாஸ்த்ர உபதேசம் பண்ணுவது?” என்று தடுத்தார்கள்.

.

காண்டிக்யரோ, “நீங்கள் சொல்கிறபடி இவனை நான் கொன்றால் எனக்கு பூலோகம் சுவாதீனமாகும் என்பது உண்மை தான். நம்பி வந்தவனுக்கு அறிவைத் தராமல் அடைத்து வைத்துக் கொண்ட எனக்கு அந்தப் பரலோகத்தின் வழி அடைத்துத் தானே போய்விடும்? தாற்காலிகமான இகலோகத்துக்காக சாச்வதமான பரலோகத்தை இழக்கமாட்டேன்” என்று சொல்லி விட்டார்.

.

பாதி யஜ்ஞத்தில் பசு வதையானால் என்ன ப்ராயச்சித்தம் பண்ண வேண்டுமோ அது காண்டிக்யருக்குத் தெரிந்திருந்தது. தெரிந்ததைக்

கொஞ்சம் கூட ஒளிக்காமல் சொன்னார். கேசித்வஜர் ரொம்பவும் சந்தோஷத்தோடு ராஜ்யத்துக்குத் திரும்பினார். ப்ராயச்சித்தத்தைப்

பண்ணி விட்டு..........

.....

ராஜரிகத் தோற்றத்துடன் மறுபடி வருவதைப் காண்டிக்யரைத் தேடிப் போனார். காண்டிக்யரோ, "காரியம் ஆக வேண்டுமென்று காலைப் பிடித்தான். இப்போது காரியம் முடிந்துவிட்டதால் கழுத்தைப் பிடிக்கவே மறுபடி வருகிறான்’ என்று தீர்மானம் பண்ணிவிட்டார். உடனே அம்பைத் தொடுத்து யுத்தத்துக்கு ஆயத்தமாக நின்றார்.

.

முன் தடவை மாதிரியே அவரைக் கேசித்வஜர் இப்போதும் தடுத்தார். “யஜ்ஞ பூர்த்திக்குப் பெரிய உபகாரம் பண்ணின உனக்கு, நீ என்ன தக்ஷிணை கேட்டாலும் ஸமர்ப்பணம் செய்யவே வந்திருக்கிறேன்… கேள்” என்றார்.

.

என்ன தக்ஷிணை கேட்பதென்று காண்டிக்யர் தம்மோடிருந்த குட்டிப் பரிவாரத்துடன் கலந்து ஆலோசனை செய்தார். இழந்த ராஜ்யத்தைத்

திரும்பிக் கேட்டுப் பெறுவதற்கு இதுவே வாய்ப்பு என்று அவர்கள் நினைத்தார்கள்.

.

காண்டிக்யருக்கு மற்றவர்களின் ஆலோசனை ஸம்மதமாகப் படவில்லை. “ராஜ வம்சத்தில் பிறந்தவன் ராஜ்யத்தைப் பெறுவதும்

க்ஷத்ரிய தர்மப்படி யுத்தத்தின் மூலமோ, வீர பராக்ரமத்துக்கு சம்மானமாகவோ, அல்லது விவாக சம்பந்தத்தின் மூலமோதான்

இருக்கவேண்டுமேயன்றி, ‘தக்ஷிணை’ என்ற கௌரவமான யாசகத்தால் அல்ல. ”

.

“மோக்‌ஷத்துக்கு நேர் வழியாக முடிவிலே வருகிற ப்ரம்ம வித்யையில்தான் இப்போது எனக்கு நாட்டம்ஏற்பட்டிருக்கிறது. கேசித்வஜன் என்னிடமிருந்து கர்மத்தைப் பற்றிய தர்மத்தைக் கேட்டுக் கொண்டாற்போலவே நான் அவனிடம் ப்ரஹ்ம வித்யையில் உபதேசம் பெற்றுக் கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன். என் வித்யா தானத்துக்கு தக்ஷிணையாக அவனிடமிருந்து இன்னொரு வித்யா தானமே கேட்கப் போகிறேன். ”

.

கேசித்வஜரிடம், “அத்யாத்ம வித்யையை உபதேசிக்க வேணும்” என்று ரொம்பவும் தாழ்மையோடு கேட்டுக் கொண்டார்.

...

கேசித்வஜர் இதைப் பார்த்துப் பெருமை கொண்டார். தம்மை விடவும் ஒரு படி அவர் மேலே போய்விட்டதில் பொறாமை படாமல் பெருமைப்பட்டார். “அப்பா! நான் ஆத்ம சாஸ்த்ரம் நிறைய அறிந்திருந்தும் கர்ம அநுஷ்டானம் தொடர வேண்டியவனாகவே இருக்கிறேன். பூர்வ புண்யங்களையும் போக்கிக் கொண்டால்தான், பாப-புண்யம் இரண்டும் அறியாத ஆத்மாவில் சேரலாம். அதனால்தான், உடலுக்கு ராஜ போக சௌக்யம் என்பதையும் கொடுத்துப் புண்யத்தைப் போக்கிக் கொள்கிறேன்.

.

இன்னும் சில காலம் எனக்கு இந்தக் கர்ம யோகமும் ராஜபோகமும் நீடிக்க வேண்டியதாக இ ருக்கிறது. ஆனால் நீயோ இப்போது என்னிடம் ஆத்ம சாஸ்த்ரம் கற்றுக் கொண்டு உடனேயே நேராக ஆத்ம ஸாதனைக்குப் போவதற்கான விவேகத்தைப் பெற்றுவிட்டாய். நீ அத்ருஷ்டசாலி. வா, உனக்கு வேதாந்தம் சொல்கிறேன்” என்றார் கேசித்வஜர்.

.

அப்புறம் அஷ்டாங்க யோகம், ஈச்வர பக்தி ஆகியவற்றை உபநிஷத்துக்களில் சொல்லியிருக்கும் ஞான தத்வங்களோடு அழகாக இழைத்து, சுலபமாகப் புரிந்து கொள்ளும்படி உபதேசம் செய்தார். காண்டிக்யர் தாம் பெற்ற உபதேசத்துக்கு உரிய சாதனையைத் தீவிரமாகச் செய்து, பிரம்ம நிர்வாணம் அடைந்தார்.

.

கேசித்வஜரும் கர்மத்தால் பாப க்ஷயமும், போகத்தால் புண்ய க்ஷயமும் ஏற்பட்ட பிறகு ஞான அநுஷ்டானங்கள் பண்ணி மோக்ஷ ஸித்தி அடைந்தார்.

...

பல உயர்ந்த லக்ஷ்யங்களை இந்த விஷ்ணு புராண உபாக்யானம் காட்டுகிறது.

.

Chapter: குரு தக்ஷிணை

Chapter: காண்டிக்யர் கேட்ட தக்ஷிணை!

Chapter: பரம சத்ருக்கள் குரு-சிஷ்யரானது

.

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

All react

அண்ணா தம்பியின் கதை part 2 - ( Deivathin kural)

Seeking solution

கேசித்வஜரின் யஜ்ஞ அநுஷ்டானத்துக்கு தடங்கல் ஏற்பட்டது. ஹோமத்துக்கு ப்ரயோஜனமாகும் க்ஷீரத்தைக் (பாலை) கொடுத்துக் கொண்டிருந்த பசுவை ஒரு புலி அடித்துப் போட்டு விட்டது. கோவதை என்றாலே ஹ்ருதயம் துடித்துப் போகும். அதிலும் யஜ்ஞத்துக்கு உபகரித்து வந்த பசு இந்த கதிக்கு ஆளாயிற்று என்னும் போது கேசித்வஜர் பதறிப் போய்விட்டார்.

.

சாஸ்த்ரங்களில் சொல்லியிருக்கும் தோஷங்களை நிவ்ருத்தி பண்ணவும் அந்த சாஸ்த்ரங்களிலேயே ப்ராயச்சித்தம் சொல்லியிருக்கும். அவற்றைச் செய்துதான் தோஷத்தைப் போக்கிக் கொள்ள வேண்டும். “இப்போது நான் பண்ண வேண்டிய ப்ராயச்சித்தம் என்ன?” என்று தம்முடைய பண்டித ஸதஸைக் கேசித்வஜர் கேட்டார்.

.

Scholars pointing kaNdakya

அவர்களோ தங்களுக்குத் தெரியாத ப்ராயச்சித்த ஸமாசாரம் கசேரு என்றவருக்குத் தெரிந்திருக்கலாமென்று நினைத்து அவரைக்

கேட்டுப் பார்க்கச் சொன்னார்கள். ராஜா கேசித்வஜர் உடனே கசேருவிடம் போயக் கேட்டார். “எனக்குத் தெரியவில்லை.

பார்க்கவரைக் கேளும்” என்று சொல்லிவிட்டார். கேசித்வஜர் பார்க்கவரிடம் போனார். அவர், “எனக்கும் தெரியவில்லை. சுனகருக்குத் தெரிந்திருக்கும். அவரிடம் போம்” என்றார்.

.

நாமானால், “கோவிந்த நாமாவே ஸர்வ ப்ராயச்சித்தம்” என்று மூணு தரம் “கோவிந்தா” சொல்லிவிட்டு அதோடு விட்டிருப்போம். கேசித்வஜர் ஒரு பசுவின் மரணத்துக்குச் செய்ய வேண்டிய ப்ராயச்சித்தத்தில் ‘ஸின்ஸிய’ராக இருந்து, சுனகரிடம் போனார்.

.

”கோவிந்த நாமா ப்ராயச்சித்தம் இல்லையா?” என்றால் ப்ராயச்சித்தம்தான். வேறு ப்ராயச்சித்தம் எதுவுமே நம்மால் முடியவில்லை என்று போது தான் அந்தப் பெரிய ப்ராயச்சித்தத்துக்குப் போக வேண்டும். நாம உச்சாரணம் சுலபமாயிருக்கிறதென்பதால்

நாம் பிறத்தியார் விஷயமாக அதுவே நமக்கு ப்ராயச்சித்தம் என்று பண்ணுவதுபோல், நம் விஷயமாகப் பிறத்தியார் பண்ணினால் சும்மா

இருப்போமா?

.

கேசித்வஜர் சுனகரிடம் போனார். அவர் பெரிய குண்டாகத் தூக்கிப் போட்டார். “கசேரு, பார்க்கவர், நான், இன்னம் யாரெல்லாம்

பெரியவர்களென்று நீ நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாயோ அந்த எவருக்குமே நீ கேட்கும் விஷயம் தெரியாது. தெரிந்தவர் ஒருத்தரே ஒருத்தர்தான். நீ ஜயித்து, காட்டுக்கு ஓட்டியிருக்கிறாயே, அந்தப் பரம சத்ருவான காண்டிக்ய ஜனகர்தான் ” என்று சொல்லி விட்டார்.

.

‘பரம சத்ருவிடம் போய் பரிஹாரம் கேட்பதா? கேட்டால் தான் அவர் சொல்வாரா?” என்றுதான் வேறு எவராயிருந்தாலும் கேட்காமல் இருந்திருப்பார்கள். ஆனால் கேசித்வஜர் அப்படிச் செய்யவில்லை.

.

“மஹர்ஷி! நல்ல தகவல் கொடுத்தீர்கள். ரொம்பவும் நமஸ்காரம். விஷயம் கேட்டுக் கொள்வதற்காக காண்டிக்யனைத் தேடி இப்போதே காட்டுக்குப் போகிறேன். ” என்று சொல்லிவிட்டுக் கேசித்வஜர் அங்கேயிருந்தே நேரே தான் மட்டும் ரதத்திலேறிக் கொண்டு

காட்டுக்குப் போனார்.

.

Marching towards the enemy camp

காட்டிலே காண்டிக்யரும் அவரது சின்ன பரிவாரமும் இருக்குமிடத்தை கேசித்வஜர் கண்டுபிடித்து விட்டார். உடனே பரம சத்ருவின்

இருப்பிடத்துக்குக் கொஞ்சம்கூட மனஸ் கலங்காமல் தேரைச் செலுத்தினார்.

.

காட்டுக்கு வந்த பரதனை தூரத்திலிருந்து பார்த்ததும் லக்ஷ்மணனுக்கு எப்படிக் கோபம் வந்ததோ அப்படியே தான் இப்போது காண்டிக்யருக்கும் கேசித்வஜரைப் பார்த்ததும் வந்தது. காண்டியர் கன கோபமாக நாணேற்ற ஆரம்பித்தார்.

....

“அப்பா, காண்டிக்யா! அவசரப்படாதே! நான் சத்யமாய் உன்னைக் கொலை பண்ண வரவில்லை. உனக்கு மட்டுமே தெரிந்ததான ஒரு தர்ம சாஸ்த்ர ஸமாசாரம் கேட்டுக் கொண்டு போகத்தான் வந்திருக்கிறேன் – அந்த விஷயம் தெரியாமலே போகுமானால், அபூர்ணமாக யஜ்ஞத்தை விடுவதைவிட, என் உயிரையே விடவும் தயாராயிருக்கிறேன். ஆகையால் நீ ஒன்று, கோபத்தை விடு, அல்லது பாணத்தை விடு. இரண்டையும் வரவேற்கிறேன்” என்று கேசித்வஜர் ரொம்பவும் உணர்ச்சியோடு கேட்டுக் கொண்டார்.

.

(காண்டக்யர் பரிகாரம் சொன்னாரா? அடுத்த பகுதியில்...)

.

Chapter: கதை உருவாகிறது!

Chapter: ப்ராயச்சித்தம்: பகவந் நாமமும் வைதிக கர்மமும்

Chapter: சத்ருவிடம் பரிஹாரம் கேட்டல்!

.

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

அண்ணா- தம்பி கதை (part 1) (தெய்வத்தின் குரல்)

சீதையுடைய அப்பாவின் பேர் – சீரத்வஜர்.

ஜனகர் என்பது விதேஹம் என்ற ராஜ்யத்தை ஆண்ட சூர்ய வம்சக்கிளைப் பிரிவினரில் நிமி என்பவரின் வழியில் வந்த எல்லாருக்கும் உரிய குடிப் பெயர். சீதையுடைய அப்பாவின் பேர், அதாவது இயற்பெயர், ஸீரத்வஜர் என்பது. குடிப் பெயரைச் சேர்த்து அவரை ஸீரத்வஜ ஜனகர் என்று சொல்ல வேண்டும்.

.

Cousins - Kesidhvajar and Kandakyar

மிதிலை ராஜவம்சத்தைச் சேர்ந்த அநேக ஜனகர்களில் கேசித்வஜ ஜனகர், காண்டிக்ய ஜனகர் என்று இரண்டு பேர். அந்த இரண்டு பேரும் பெரியப்பா – சித்தப்பா பிள்ளைகள்.

.

இவர்களுக்கு தகப்பனாராக இருந்த அண்ணா-தம்பி ஜனகர்கள் இரண்டு பேருமே தனித்தனி ராஜ்யங்களுக்கு ராஜாக்களாக இருந்தவர்கள். அதனால் பிள்ளைகளான கேசித்வஜர், காண்டிக்யர் இரண்டு பேரும் அந்தந்த ராஜ்யங்களுக்கு வாரிசாக ஆட்சி பெற்றார்கள்.

.

கேசித்வஜர், காண்டிக்யர் ஆகிய இரண்டு பேரில் கேசித்வஜர் நிரம்ப வேதாந்தக் கல்வி பெற்றவர். ஆத்ம வித்யையில் நல்ல வித்வத் இருந்த போதிலும் முறையாக ராஜ்ய பரிபாலனமும் செய்து வந்தார். கார்ய லோகத்தில் கேசித்வஜர் காண்டிக்யரைவிட சோபித்து பிராக்டிகலாக முன்னேறினார்.

.

காண்டிக்யர் வேதாந்தத்தின் பக்கம் அதிகம் போகவில்லை. அவர் முழுக்கவும் கர்ம மார்க்கக்காரராகவே இருந்தார். பிரம்ம வித்யா சாஸ்த்ரங்களில் கேசித்வஜர் எப்படி நிபுணராயிருந்தாரோ, அப்படி வைதிக கர்மாநுஷ்டானங்களிலும், காண்டிக்யர் நிபுணராயிருந்தார்.

.

Battle for Supremacy between cousins

அக்கால ராஜதர்மத்தில் எல்லா தேசங்களையும் ஜயித்து, அவற்றைக் கட்டியாளும் 'சார்வபௌம'னாவதே ஒரு ராஜாவின் கடமையாக நினைக்கப்பட்டது. அந்தப்படி காண்டிக்யர், கேசித்வஜரின் ராஜ்யத்தையும் கைப்பற்றுவதற்கு எண்ணினார். கொஞ்சமும் பின்வாங்காத கேசித்வஜரும் இப்படியே காண்டிக்யரின் படை மேல் எதிர்த் தாக்குதல் நடத்தினார். சித்தப்பா – பெரியப்பா பிள்ளைகளான இரண்டு ஜனகர்களுக்கும் யுத்தம் மூண்டது.

.

Victory of Kesidhwajar

கார்ய லோகத்தில் ஒன்றைச் செய்து முடிப்பதில் அதிக ஸாமர்த்தியம் பெற்றிருந்த கேசித்வஜரே ஜயித்தார். காண்டிக்யர் மந்த்ரி-பிரதானிகள், புரோஹிதர்கள் முதலான ஸ்வல்ப பரிவாரத்தோடு காட்டுக்குத் தப்பி ஓடினார். அங்கேயும் யாகங்களை விடாமல் பண்ணினார். கேசித்வஜரும் இனி சத்ரு பயமில்லை என்பதால் நிம்மதியாக நிறைய யாகங்கள் செய்யலாம் என்று ஆரம்பித்தார்.

...

(ஆனால்...)

(To continue)

Chapter: பல ஜனகர்கள்

Chapter: கேசித்வஜர்

Chapter: அத்வைத ஞானிகளும் நடைமுறை உலகும்

Chapter: காண்டிக்யர்

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

ராஜராஜ சோழனின் பெருமை (தெய்வத்தின் குரல்)

Rajaraja's greatness

சக்கரவர்த்தி, மன்னர் மன்னன், ராஜாவுக்கெல்லாம் ராஜா என்று நாம் ஒருத்தனைக் கொண்டாடுகிறோம். ஆனால் அவன் தன்னை எப்போதும் சகலலோக சக்ரவர்த்தியான பரமேச்வரனின் தொண்டனாக நினைத்துக் கொண்டு, அந்த சந்திரசேகரனின் திருவடி தன் முடியில் சூட்டப்பட்டிருப்பதாகப் பாவித்து, பாவித்து சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டு, இதனால் சிவபாத சேகரனாக ஆண்டவனுக்கு அடங்கிக் கிடப்பதையே உயர்வாக நினைத்தவன்.

.

Thirumurai kaNda sOzhan

அப்பர், ஸம்பந்தர், ஸுந்தரமூர்த்தி ஸ்வாமிகள் ஆகியவர்களுடைய தேவாரத் திருப்பதிக ஏடுகளைச் சிதம்பரத்திலிருந்து கண்டெடுத்துக் கொண்டு வந்து லோகத்துக்கெல்லாம் கொடுத்த பரம உபகாரி ராஜராஜன் தான். அவன் இல்லாவிட்டால் நம் தமிழ்த் தேசத்தின் பக்திப் பண்பாட்டுக்கே மூச்சாக இருக்கிற தேவாரம் இல்லை; எல்லாம் கரையான் அரித்து மட்கி மண்ணாகியிருக்கும். இதனால் “திருமுறை கண்ட சோழன்” என்றே அவனுக்கு ஒரு பெயர்.

.

தேவாரம் என்ற சொற்கோவிலைக் காப்பாற்றிக் கொடுத்தவன், தஞ்சாவூரில், இன்றும் லோகம் பிரமித்துக் கொண்டாடும்படியான கற்கோயிலையும் கட்டினான். தான் பெற்ற வெற்றிகளுக்கு நன்றிக் காணிக்கையாகக் கட்டினான்.

.

RajaRaja as Conquerer

வடக்கே இப்போது ஒரிஸ்ஸா என்கிறோமே அந்தக் கலிங்கம்வரை படையெடுத்துப் போய், கோதாவரி-கிருஷ்ணா நதிகளுக்கு மத்தியிலே கீழைச் சளுக்கியர்கள் ஆண்டு கொண்டிருந்த வேங்கிநாடு, தெற்கே ஈழம் என்னும் இலங்கை, இப்போது Laccadives – லக்ஷத் தீவு – என்கிற அராபியன் ஸீ ஐலண்ட்ஸ் எல்லாவற்றையும் ஜயித்துத்தான் ராஜராஜன் என்று காரணப் பெயர் வாங்கினான். அவனுடைய சொந்தப் பெயர் அருண்மொழி வர்மன் என்பது. பெயருக்கேற்ப தேவாரமாகிய அருள்மொழிகளைக் கண்டுபிடித்துக் கொடுத்திருக்கிறான்!

.

Humility of Rajaraja

ராஜராஜனாக ஆனவுடன் நமக்கானால் தற்பெருமையும் தலைக்கனமும்தான் ஏற்படும். அவனோ தன் போராற்றல், வெற்றி, வீரதீரம் அத்தனையும் ஈச்வரப் பிரஸாதம்தான் என்பதாக, தான் அடங்கி, ஈச்வரனையே பெரியவனாக, அம்பாளையே பெரியவளாக வைத்து மஹா பெரிய கோவிலைக் கட்டினான். Big Temple of Tanjore, Great Pagoda at Tanjore என்று அதற்கு லோகம் பூரா கியாதி இருக்கிறது.

.

‘ராஜராஜேச்சுரம்’ – ‘ராஜராஜேச்வரம்’ – என்பது கல்வெட்டில் இருக்கிற பேர். ராஜராஜேச்வரி என்பது அம்பாளுக்குப் பிரஸித்த நாமா. இங்கே ஈச்வரனுக்கும் ராஜராஜனை முன்னிட்டு ‘ராஜராஜேச்வரம்’ என்று வாஸஸ்தானம் ஏற்பட்டிருக்கிறது.

.

Somaskandhar

ஸப்த விடங்கர்கள் இருந்தாலும், ‘விடங்கர்’ என்ற மாத்திரத்தில் திருவாரூர் தியாகராஜாதான் நினைவு வரும். சோழ ராஜாக்களுக்கு ஆதியில் தலைநகராயிருந்தது திருவாரூர்தான். மநு நீதிச் சோழன் தன் பிள்ளையைத் தேர்க்காலில் பலிகொடுக்கப் போனது திருவாரூரில்தான் என்று கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். அதனால், ராஜராஜன் தான் புதுசாக, மஹா பெரிசாக ஒரு கோவில் கட்டின போது தன் குல மூதாதைகளையும், குலதெய்வத்தையும் நினைவு கொண்டு, மற்றவர்களும் அவர்களை நினைக்கப் பண்ண வேண்டும் என்றே ‘தக்ஷிண மேரு விடங்கர்’ என்று சோமாஸ்கந்தருக்குப் பேர் வைத்தான்.சிவாலயங்களில் இரண்டு ராஜாக்கள் முக்கியம். ஒன்று நடராஜர், மற்றது தியாகராஜா என்கிற சோமாஸ்கந்தர். தன் பேரிலேயே இரண்டு ராஜாக்களைக் கொண்டிருந்த ராஜராஜனுக்கு ‘இந்த’ இரண்டு ராஜாக்களிடமும் தனியான ஈடுபாடு!

.

Rajaraja's administration

ராஜராஜனுக்கு எத்தனையோ பெருமை சொல்கிறார்கள். அவனுடைய வீர தீரப் பிரதாபங்களைச் சொல்கிறார்கள். பக்தியைப் பாராட்டுகிறார்கள். கோவிலுக்காகவும், மூர்த்திகளுக்காகவும், ஆபரணாதிகளுக்காகவும், நித்ய நைமித்திக வழிபாடுகளுக்காகவும், சிப்பந்திகளுக்காகவும், கலைஞர்களுக்காகவும் அவன் வாரி வாரி விட்ட ஒளதாரியத்தைப் புகழ்கிறார்கள். இத்தனையையும் ஒரு detail விடாமல் கல்வெட்டில் பொறித்து வைத்ததைப் போற்றுகிறார்கள்.

.

தான் பரம சாம்பவனாக இருந்தும், பெருமாள் கோவில், புத்த விஹாரம் எல்லாவற்றையும் பேணிய மனோ விசாலத்தை புகழ்கிறார்கள். அட்மினிஸ்ட்ரேஷனிலும் அபாரத் திறமை காட்டி, ராஜ்யத்தைப் பல பிரிவுகளாகப் பிரித்து முடியாட்சியிலேயே குடியாட்சியாக ஊர்ச் சபைகளுக்கு நிறைய ஸ்வதந்திரம் தந்து, அதன் மெம்பர்களை ஜனநாயகக் குடவோலைத் தேர்வு முறையில் நியமிக்கப் பண்ணினதைக் கொண்டாடுகிறார்கள். நிலங்களையெல்லாம் அளந்து ரிஜிஸ்டர் பண்ணினான்; தெருக்களுக்குப் பேர் கொடுத்து door number போட்டான் என்றெல்லாம் சிலாகிக்கிறார்கள். அவனுடைய மத உணர்ச்சி, கலா ரசனை, உதார குணம், planning எல்லாவற்றுக்குமே ஒரு ரூபகமாக இந்தப் பெரிய கோவிலை அவன் கட்டினதை அவனுடைய சிகரமான சிறப்பாகப் போற்றுகிறார்கள்.

.

ஆனால் இதைமட்டும் சொன்னால் one-sided தான்; சம்ஸ்கிருதத்துக்கும், வேத, ஆகம சம்பிரதாயங்களுக்கும் அவன் அளவிலாத மதிப்புணர்ச்சியோடு தொண்டு செய்திருப்பதையும் சேர்த்துச் சொன்னால்தான் அவனுக்குப் பூர்ண நியாயம் பண்ணினவர்களாவோம். ஆலய நிர்மாணம், பூஜை, உத்ஸவம், எல்லாம் சாஸ்திர சம்பிரதாயப்படியேதான் அவன் ஏற்பாடு பண்ணினான்.

.

Chapter: இறைவன் திருவடியை முடியில் கொண்டவன்

Chapter: பெருமை இறைவனுக்கே

Chapter: தக்ஷிண மேரு விடங்கர்; ஆடவல்லான்

Chapter: ராஜராஜனின் பெருமைகளும், தலையான பெருமையும்

.

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

குரு பாத பூஜை ( #Deivathinkural)

குருவின் அநுக்கிரஹத்தால்தான் ஞானம் கிடைக்கும் என்ற விஷயம் சாந்தோக்ய உபநிஷத் சொல்லியிருக்கிறது. ஆசார்யவான் புருஷோ வேத – ஆசார்யனைப் பெற்ற புருஷன் தான் ஞானத்தை அடைகிறான் – என்று அதில் இருக்கிறது.

*

ஒரு சின்னக் கதை போல இதைச் சொல்லியிருக்கிறது. கந்தார தேசத்தை (இந்த நாள் காண்டஹார் என்பது அதுதான்) சேர்ந்த ஒருத்தனின் கண்ணைக் கட்டிக் கொண்டு போய் ஜனசஞ்சாரமில்லாத ஒரு இடத்தில் விட்டு விட்டால் எப்படியிருக்கும்? அவன் எப்படித் தன் ஊருக்குத் திரும்புவான்? கிழக்கா, மேற்கா, தெற்கா, வடக்கா என்று தெரியாமல்தானே தவித்துக் கொண்டிருப்பான்? இந்த மாதிரிதான் மாயை நம் கண்ணைக் கட்டி இந்த லோகத்தில் விட்டிருக்கிறது. அப்புறம் கண்ணைக் கட்டிக் காட்டில் விடப்பட்டவனிடம் ஒருவன் வருகிறான். கட்டை அவிழ்த்து விடுகிறான். கந்தார தேசத்துக்குப் போகிற வழியையும் சொல்லிக் கொடுக்கிறான். அதற்கப்புறம் இவன் அழவில்லை. பயப்படவில்லை. அவன் சொன்ன மாதிரியே போய்த் தன் ஊரை அடைகிறான். இந்த மாதிரிதான் ஆசார்யனின் உபதேசத்தால், நாம் எங்கேயிருந்து வந்தோமோ அந்தப் பரமாத்ம ஸ்தானத்துக்கு வழியைத் தெரிந்து கொண்டு அங்கே போய்ச் சேருகிறோம் என்று சாந்தோக்யம் சொல்கிறது.

*

ஜகத்குரு என்று பிரஸித்தி பெற்ற ஸ்ரீ சங்கர பகவத்பாதாள் எங்கு பார்த்தாலும் குருவின் பெருமையைச் சொல்கிறார். ”ஒருவனுக்கு எத்தனைதான் பெருமை இருந்தால் என்ன? குருவின் சரணாரவிந்தங்களில் அவன் தன் மனஸைக் கட்டிப் போட்டிருக்காவிட்டால் என்ன பிரயோஜனம்?’ என்று கேட்கிறார்.

-

‘என்ன பிரயோஜனம்?’ என்று ஒரே ஒரு தரம் தரம் கேட்கவில்லை. நாலு தரம், ” தத:கிம்? தத:கிம்? தத:கிம்? தத:கிம்?’ ‘என்று கேட்கிறார். ”குர்வஷ்டகம்” (அதாவது குரு ஸ்துதியான எட்டு ச்லோகங்கள்) என்ற ஸ்தோத்தரத்தில், ஒவ்வொரு அடி முடிவிலும் இப்படி நான்கு தரம், மொத்தம் முப்பத்திரண்டு தடவை கேட்கிறார்.

-

முடிவில், தம் சரீரத்தைவிட்டு அவர் புறப்படுவதற்கு முந்திப் பண்ணின உபதேசத்திலும்,

---

ஸத் வித்வான் உபஸ்ருப்யதாம் ப்ரதிதினம் தத்பாதுகா ஸேவ்யதாம் |

ப்ரஹ்மைகாக்ஷரம் அர்த்யதாம் ச்ருதிசிரோவாக்யம் ஸமாகர்ண்யதாம் ||

----

என்கிறார்.

-

”ஸத்தான வித்வானை ஆசார்யனாக வரிப்பாயாக! தினந்தோறும் அவருக்குப் பாத பூஜை பண்ணுவாயாக! அவரிடமிருந்து உபதேசம், பிரணவ உபதேசம், உபநிஷத மஹாவாக்ய உபதேசம் எல்லாம் வாஙகிக் கொள்வாயாக!” என்கிறார். (”ப்ரதி தினம் தத்பாதுகா ஸேவ்யதாம்” என்று சொன்ன பகவத் பாதாளின் பாதுகைக்கு, இன்றைக்கும், ஒரு நாள் விடாமல் பிரதி தினமும் மடத்தில் பாத பூஜை நடந்து கொண்டிருக்கிறது!)

(DeivathinKural(Paramacharya) - By Ra.Ganapathi AvargaL)

நமஸ்கரிப்பவனே பாக்கியசாலி (தெய்வத்தின் குரல்)

இத்தனை வருஷமாக நித்யமும் நீங்கள் கூட்டங்கூட்டமாக வந்து எனக்கு நமஸ்காரம் பண்ணிக்கொண்டு வந்திருப்பதில் நானும் உங்களுக்காக அவனை(இறைவனை) மனஸால் நமஸ்கரித்து, உங்கள் நல்லதற்காக ப்ரார்த்தித்துக் கொள்ளத்தான் முடிந்த மட்டும் முயற்சி பண்ணி வந்திருக்கிறேன்.

.

நாங்கள்(துறவிகள்) உங்கள் நமஸ்காரத்தை மனசாலே தூக்கி, உங்களுக்காக நாங்கள் செய்கிற ப்ரார்த்தனையின் ‘வெயிட்’’டையும் அதோடு சேர்த்து நாராயணனிடம் கொண்டு இறக்க வேண்டும்.

.

Offering everything unto Lord NarayaNa

“இது நமக்குக் கொஞ்சங்கூட உரிமைப் பண்டமில்லை. நம் மூலமும் எதாவது நல்லது நடந்தால் அப்படி நடத்துவிக்கும் அந்த நாராயணனுக்கே உரிய ஸாமான் இது.

அதை நாம் ஒரு கூலியாகத்தான் தாங்குகிறோம்”

என்பது புரிந்து கொண்டு வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும். பக்தர்களிடம் ப்ரியத்தினால் அந்த பாரத்தை ஸந்தோஷமாகவே தாங்கி – தாற்காலிகமாகத் தாங்கி – பகவானிடம் இறக்க வேண்டும்.

...

அப்படி இறக்காமல் எங்களுக்கே அந்த நமஸ்காரம் என்று நினைத்துக் கொண்டால் அது நிரந்தரமான பாப பாரமே ஆகி விடும்.

-

Devotees carry no baggage

மறுபக்கம், நமஸ்காரம் பண்ணுகிறானே, அவனைப் பார்த்தால் அவன் தான் பாக்யசாலி என்று தெரிகிறது. என்ன பாக்யம் என்றால் பாரத்தைத் தள்ளி விட்டு அக்கடா என்று கிடக்கிற பாக்யம்! பெரியவர் என்று அவன் நினைக்கிற ஒருவருக்கு முன்னாடி தன்னுடைய உடம்பைத் தள்ளி நமஸ்கரிக்கிற போதே அவன், ‘இவர் நம்முடைய ஸமாசாரத்தைப் பார்த்துக் கொள்வார்’ என்று பாரத்தையும் தள்ளி விடுகிறான்.

Acharya talks about he becoming Peetaathipathi at a young age

இந்த மாதிரி பாரத்தைத் தள்ளி லேசாகி, எளிசாகி ஒருத்தருக்கு முன்னே நமஸ்கரித்துக் கிடக்கிற பாக்யம் எனக்கு பால்யத்திலேயே போய் விட்டது! பறிபோய் விட்டது! ‘ஸ்தானம்’ வந்து பாக்யத்தைப் பறித்துக் கொண்டு போய் விட்டது!

.

Chapter: நம் பிரார்த்தனையும் அடியார் நம்பிக்கையும்

Chapter: உயர் ஸ்தானம்; ஆயின் கூலி வேலை!

Chapter: நமஸ்கரிப்பவனே பாக்யசாலி

-

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

யாருக்கு நமஸ்காரம் செய்யலாம் (Deivathin kural)

அதில் ஒரு வயசு வரம்பு சொல்வதுமுண்டு. மூன்று வயஸாவது பெரியவனாக இருப்பவனுக்குத்தான் பூமியில் விழுந்து நமஸ்காரம், மற்றவர்களுக்கு வேறே தினுஸில் ‘விஷ்’ பண்ணுவது என்பார்கள்.

.

விநயம் ரொம்பக் குறைந்து வருகிற இந்நாளில் நமஸ்காரப் பழக்கத்தை எவ்வளவு விருத்தி செய்து கொடுத்தாலும் நல்லதுதான் என்பதால் நம்மைவிடப் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லாருக்குமே நமஸ்காரம் பண்ணிவிடலாம் என்று தோன்றுகிறது.

.

நம்மைவிட வயஸில் சின்னவர்களாகவுள்ள சில பேருக்கும் நமஸ்காரம் பண்ண வேண்டுமென்று

இருக்கிறது.

.

உதாரணமாக, மன்னி (அண்ணி) வயஸில் சின்னவளாகவே இருந்தாலுங்கூட ஸ்தானத்தால் தாயார் மாதிரி என்பதால் நமஸ்காரம் பண்ணவேண்டும். அதே மாதிரிதான் குரு பத்னியும் ஒருவேளை நம்மைவிட வயசுக் குறைவானாலும் நமஸ்கரிக்கணும்.

.

வித்யையில் பெரியவர், குணத்தில் பெரியவர், அநுபூதிமானாக இருப்பவர், பக்த ச்ரேஷ்டர்கள், ஞானிகள், ஸந்நியாஸிகள், ஆத்ம சம்பந்தமான தர்ம ஸம்பந்தமான ஸ்தாபனங்களில் ஆசார்ய ஸ்தானத்திலுள்ளவர்கள் –

.

அதாவது பணம், பதவி, அந்தஸ்துகளால் இல்லாமல் வேறே விதங்களில் பெரியவர்களாக உள்ள எல்லோருக்குமே நம்மைவிட வயசில் சின்னவர்களானாலும் நமஸ்கரிக்கணும். குரு புத்ரனையும் லிஸ்டில் சேர்த்துக் கொள்ளணும்.

.

Chapter: நமஸ்காரத்திற்கு உரியவர்கள்: வயது வரம்பு)

.

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

நமஸ்கார விதிமுறைகள் (Deivathin Kural)

கிழக்கும் மேற்கும் பார்த்த ஸ்வாமிகளுக்கு வடக்கு முகமாகவும், வடக்கும் தெற்கும் பார்த்த ஸ்வாமிகளுக்குக் கிழக்கு முகமாகவும் நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும். அதாவது தெற்கு முகமாகவும், மேற்கு முகமாகவும் நமஸ்காரம் பண்ணக் கூடாது.

.

பொதுவாகவே மனிதர்களுக்குக்கூட பிரதக்ஷிணம் பண்ணாமலே நமஸ்கரிக்கிறபோது தெற்குப் பார்க்கவோ, மேற்குப் பார்க்கவோ பண்ணாமல், கிழக்கு அல்லது வடக்குப் பார்க்கவே பண்ணவேண்டும்.

.

ஒரு கோவில் என்றிருந்தால் அதிலிருக்கும் அநேக ஸந்நிதிகள், கோஷ்டங்கள் முதலியவற்றிலுள்ள எந்த மூர்த்திக்கும் அந்த இடத்திலேயே கீழே விழுந்து நமஸ்காரம் கூடாது. கைகூப்பித்தான் அஞ்ஜலி. ஏன் இப்படியென்றால், கோவிலில் அநேக மூர்த்திகள் ஒவ்வொரு திசை பார்த்துக் கொண்டிருப்பதால் ஒன்றுக்கு எதிரே விழுந்து நமஸ்காரம் பண்ணினால் இன்னொரு மூர்த்திக்கு எதிரே காலை நீட்டிய அபசாரம் ஸம்பவித்து விடும்.

.

ஆகவே கொடிமரம் என்கிற த்வஜ ஸ்தம்பத்தைத் தாண்டி மூலவருக்குப் பக்க வாட்டமாக மட்டுமே விழுந்து நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும். மூல மூர்த்திக்கு அப்படிப் பண்ணினால் அதுவே அவரது பரிவார மூர்த்தியாக இருக்கப்பட்ட மற்ற எல்லா மூர்த்திகளுக்கும் சேர்ந்துவிடும். ‘மூலம்’ என்கிற வேரில் விடுகிற ஜலம் எல்லாக் கிளைகளுக்கும் போய்ச் சேர்ந்து விடுகிற மாதிரி! ஆனால் கோவிலுக்குள்ளேயே தனியாக ஒரு கொடி மரத்துடன் ஒரு ஸந்நிதி இருந்தால் அங்கே அந்த மூர்த்திக்கு விழுந்து நமஸ்கரிக்கலாம்; தப்பேயில்லை.

.

பெரும்பாலும் அம்மன் ஸந்நிதிகள் ‘அம்மன் கோவில்’ என்றே சொல்லும்படியாக அப்படி இருக்கின்றன.

.

இன்னொரு முக்யமான விஷயம்: ப்ரதக்ஷிணம் ரொம்ப ரொம்ப மெதுவாகப் பண்ண வேண்டும் என்று விதி. பூர்ணகர்ப்பிணியான ஒரு ஸ்த்ரீ விளிம்பு வரை எண்ணெய் உள்ள ஒரு கிண்ணம் வழியாமல் நடக்கணும் என்றால் எப்படிப் போவாளோ அப்படி அடி அடியாக மெதுவாக வைத்து, ப்ரதக்ஷிணம் பண்ணணும் என்பார்கள். அப்படிப் போனால்தான் பகவத்பரமாகவே சித்தத்தை ஒருமுகப்படுத்த முடியும். ப்ரதக்ஷிணம் நடை வேகமானால், சித்தமும் விருவிருவென்று ஓடும்; நானாதிசையும் ஓடும். இது ஒரு காரணம்.

.

Chapter பிரதக்ஷிணத்திற்குப் பின் செய்யும் நமஸ்காரம் (Volume 7 )

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

மார்கழி மகிமை - தேவ சபைகள்

Divine Sabhas / Greatness of Margazhi

ரங்கம் என்றால் ஸபைதான். சிதம்பரத்திலோ ஸபை, ஸபை என்றே ஸந்நிதியைச் சொல்கிறது – சித்ஸபை, கனகஸபை என்று.

.

இந்த இரண்டு ஸபைகளிலும் இருக்கிற இரண்டு ராஜாக்களும் ஒரே மாதிரி தெற்குப் பார்த்தே இருப்பதிலும் ஒற்றுமை!

..

இன்னொரு ஒற்றுமை, இந்த இரண்டு ராஜாக்களுமே தங்கள் ராஜ்யப் பிரஜைகளுக்குத் தண்டனை கொடுக்கிறதற்கோ, மற்ற ராஜ்யங்களோடு சண்டை போடுவதற்கோ ஸபை கூட்டி தர்பார் நடத்துகிறவர்களில்லை! ராஜாங்க – அரசாங்க ஸபையே இல்லை! ‘ராஜ அங்கமான ஸபையேயில்லாத ராஜாக்களா? வேடிக்கையாயிருக்கே?” என்றால் வேடிக்கையேதான்!

.

பிரபஞ்சம் பூராவையும் வேடிக்கையாகவே நடத்தி வைக்கிற ஸர்வலோக ராஜா தான் இப்படி இரண்டு வேஷம் போட்டுக் கொண்டிருப்பது! ஒருத்தன் வேடிக்கை ஆட்டமாகவே ஆடி அதை நடத்தி விடுகிறான் – ஆமாம், அவனுடையது தண்டனை தரும் ஸபையில்லை, நடன ஸபை! ம்யூஸிக் ஸபா, டான்ஸ் ஸபா என்றே சொல்கிறோமே, அந்த மாதிரி ஸபை!

.

ஏகாதசி பட்டினி போட வைத்தவனுடைய ஸபை? அது நான் சொன்ன வேடிக்கையிலேயும் இன்னும் வேடிக்கை! சயனக்ருஹம் – bedroom –தான் இங்கே ஸபை!

..

நம்முடைய பூர்விகர்கள் அந்த இரண்டு பேரும் ஒருத்தனேதான் என்று நன்றாகத் தெரிந்து கொண்டிருந்தார்கள் என்பதையே இது காட்டுகிறது. அந்த இரண்டு பேருக்கும் விசேஷமான திருநாள்கள் இந்த தநுர் மாஸத்திலேயேதான் வருகிறது.

.

இரண்டு பேருக்குமான திருப்பாவை – திருவெம்பாவைப் பாராயணமும் இந்த மாஸத்துக்கென்றே ஏற்பட்டிருக்கிறது.

..

சிவ-விஷ்ணு அபேதத்தைப் போக்கி ஐக்கியத்தை இப்படிக் காட்டும் பெரிய சிறப்பால்தான் தநுர்மாஸத்திற்கு இத்தனை விசேஷம், ‘மாஸானாம் மார்க்கசீர்ஷோ (அ)ஹம்’ – ’மாஸங்களுக்குள்ளே நான் மார்கழியாக இருக்கிறேன்’ என்று பகவான் கூறும்படியான தனிச் சிறப்பு* ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று தோன்றுகிறது.

.

Chapter: இரண்டு ராஜாக்கள்: ஸர்வலோக ராஜாவின் இரண்டு வேஷங்கள்

Chapter: சிவ விஷ்ணு அபேதம்

Chapter: தநுர்மாஸம், மார்கழி

.

(Excerpts from Deivathin Kural - Discourses of Paramacharya Compiled by Ra. Ganapathi avargaL)

ஏன் பள்ளி கொண்டீர் ஐயா - அருணாசல கவிராயர் ; நடமாடித் திரிந்த உமக்கு - பாபவினாச முதலியார் ;; பாடல் வியாக்கியானம் (தெய்வத்தின் குரல்)

Following links from deivathin kural, talks about arunachala kavirayar's

"ஏன் பள்ளி கொண்டீர் ஐயா"

and paapavinasa mudhaliyar's

"நடமாடித் திரிந்த உமக்கு"

Both these poets, took the liberty to tease and play with the lord thro their sahithyams. Their abundant bhakthi, dasya bhava, "Mithrathva" (friendship with the lord) is highlighted.

Sri Kanchi swami has elaborated upon these two wonderful songs , embellished it with his divine perspective, and made these songs sheer nectar to understand and appreciate.

Sharing the links:

Arunachala kavirayar's "En paLLi kondeer ayya"

https://www.kamakoti.org/tamil/7dk200o.htm

Paapavinasa mudhaliyar's "Nadamaadi thirindha umakku"

https://www.kamakoti.org/tamil/7dk200r.htm

nan and 5 other